Pantun Jawa Tengah (Bagian 3)

Diposting pada

Provinsi Jawa Tengah dari dulu terkenal dengan kekuatan budayanya. Karena Jawa Tengah banyak sekali warga yang sukses dan berhasil dalam bidang sastra.

Jateng juga kaya akan sastra. Ada banyak bahasa di daerah ini seperti di antaranya ada prosa, puisi dan bantun.

Kekayaan sastra Jawa Tengah dapat ditemui di seluruh penjuru wilayahnya seperti Kabupaten Banjarnegara, Kabupaten Banyumas, Kabupaten Batang,

Kabupaten Blora, Kabupaten Boyolali, Kabupaten Brebes, Kabupaten Cilacap, Kabupaten Demak, Kabupaten Grobogan, Kabupaten Jepara,

Kabupaten Karanganyar, Kabupaten Kebumen, Kabupaten Kendal, Kabupaten Klaten, Kabupaten Kudus, Kabupaten Magelang, Kabupaten Pati,

Kabupaten Pekalongan, Kabupaten Pemalang, Kabupaten Purbalingga, Kabupaten Purworejo, Kabupaten Rembang, Kabupaten Semarang, Kabupaten Sragen, Kabupaten Sukoharjo, Kabupaten Tegal, Kabupaten Temanggung, Kabupaten Wonogiri, Kabupaten Wono

Berikut adalah beberapa Pantun Jawa Tengah yang didapatkan dari berbagai sumber:

Wong urip kudu sabar lan legawa,
Aja mung ngandelake bandha donya,
Rejeki ora bakal kleru papané,
Yen ati resik, Gusti bakal maringi berkahé.

Sawangane padhang rembulan,
Ngelangut neng langit temenan,
Tresna sejati ora mung janjian,
Nanging bukti nganti tekan temonan.

Nandur pari ing pinggir kali,
Ora lali karo sedulur sak lawasé,
Urip rukun iku paling mulya,
Nganti mati tetep eling marang Gusti.

Layang teka saka kutha Semarang,
Isiné kabar kabungahan,
Yen tresna sejati ora bakal ilang,
Sanajan kapisah dening jarak lan wektu wekasanan.

Mangan sego karo sambel trasi,
Akeh kanca padha nglumpuk bareng,
Seneng bareng ora kena lali,
Rejeki akeh yen atiné bening.

Kembang mawar mekar ing kebon,
Ambuné nyebar nganti ing pojokan,
Ati ayu ora saka katon,
Nanging saka tumindak saben wektuan.

Mlaku-mlaku neng alun-alun Kudus,
Rasane adem kaya mangsa rendheng,
Sapa sing gelem ngalah lan tulus,
Uripé bakal ayem tanpa gundheng.

Gunung Merapi katon gumun,
Asapé nglimputi kutha Klaten,
Aja rumangsa paling dhuwur,
Sebab urip kudu eling lan andhap asor saben.

Sawah ijo ngelap-ngelap sawangen,
Bocah tani padha nyanyi bareng,
Sapa sregep ora bakal keluwen,
Gusti maringi saben jerih payah sing bener.

Ana prau mlaku ing Bengawan Solo,
Katoné ayu karo langit padhang,
Urip iki ora mung golek seneng,
Nanging kudu sinau sabar lan sayang.

Esuk teka srengéngé sumunar,
Munculake cahya anyar,
Sapa sing kerja kanthi sabar,
Bakale panen kabungahan sing makmur lan lancar.

Bahasa di Jawa Tengah: Ngoko: bahasa Jawa kasar yang digunakan dalam percakapan sehari-hari dengan teman atau orang yang lebih muda.

Krama: bahasa Jawa halus yang digunakan dalam percakapan formal atau dengan orang yang lebih tua, dengan beberapa sub-bahasa seperti Krama Inggil dan Krama Lugu.

Krama Inggil: bahasa Jawa yang sangat halus, digunakan untuk berbicara dengan orang yang sangat dihormati.

Krama Madya: bahasa Jawa yang tidak terlalu kasar maupun halus, digunakan untuk berbicara dengan orang yang belum dikenal.