Suku Minangkabau sebagian besar berada di Provinsi Sumatera Barat, separuh daratan Riau, bagian utara Bengkulu, bagian barat Jambi, pantai barat Sumatera Utara, barat daya Aceh, dan juga Negeri Sembilan di Malaysia.
Orang Minangkabau juga disebut Orang Padang, Orang Minang, dan Urang Awak. Suku ini mempunyai kebudayaan dan sastra sendiri.
Mereka mempunyai kebiasaan dan adat yang dijaga turun temurun. Salah satunya adalah Pantun Minangkabau.
Orang Minang banyak bermukim di: Kabupaten Agam – Lubuk Basung, Kabupaten Dharmasraya – Pulau Punjung,
Kabupaten Kepulauan Mentawai – Tuapejat, Kabupaten Lima Puluh Kota – Sarilamak,
Kabupaten Padang Pariaman – Parit Malintang, Kabupaten Pasaman – Lubuk Sikaping,
Kabupaten Pasaman Barat – Simpang Empat, Kabupaten Pesisir Selatan – Painan, Kabupaten Sijunjung – Muaro Sijunjung,
Kabupaten Solok – Arosuka, Kabupaten Solok Selatan – Padang Aro, Kabupaten Tanah Datar – Batusangkar,
Kota Bukittinggi, Kota Padang, Kota Padangpanjang, Kota Pariaman, Kota Payakumbuh,
Kota Sawahlunto, Kota Solok, Bengkulu, Kampar Riau, Rokan Hulu, Kampar, Kuantan Singingi,
Inderagiri Hulu, Jakarta, Bandung, Tanjungkarang, Jambi, Seremban, Negeri Sembilan Malaysia, dan masih banyak lagi.
Berikut adalah kumpulan beberapa Pantun Minangkabau, yang dilantunkan dalam bahasa Minangkabau, dalam babaleh pantun:
Anak urang Tanjuang Andaleh
pai kabalai hari sanjo
Bia habih bialah tandeh
Hati den kanai kaba’a juo
baramai-ramai urang sijunjuang
ka singkarak mambao lapiak
oi denai raso tasanjuang
dek sanak alah klik like
payokumbuah basimpang ampek
sasimpang jalan ka limbanang
jalo lusuah ikan tak dapek
badan lah dingin dek baranang
dirantang bana tali nan panjang
dek takuik kusuik kini diputa
mande kini bamanuang surang
maranuang diri sambiah bado’a
Dimalah padi kamanjadi
tiok lalu dilendo anggang
coiko bana padiahnyo hati
dari muko lapeh kabalakang
di lapau urang maota
sutan lah tibo jadi balimo
walau iduik di jakarta
janlah lupo tapian nan lamo
dari saruaso nak pai ka bangko
babelok dulu ka sungai panuah
denai mambaco pantun nanko
sungguh elok sebagai pituah
pandai bana urang mamikek
mambuek hati manjadi harok
kok mato uda lah taraso barek
rancak lah di baok lalok
Rami urang ditangah balai
Rami dek anak urang Tiku
Bia kini kito bacarai
Asalkan nanti kito batamu
Duduak bajuntai ateh balai
Mamandang katangah labuah
Isuak kasamo kito rasai
Didalam aie badan bapaluah
Taluak Bayua ikannyo jinak
Bao mamapeh dari sampan
Ayam sikua musang kok banyak
Raso kalapeh dari tangan
Rang Parik Putuih kalapau randah
Mambao balam dalam sarangnyo
Kasieh putuih sayang tak sudah
Lauik nan dalam nan di hadangnyo
Bukik tinggi jo padang panjang
Nan ka tigo pandai sikek
Kasiah abih sayang tak hilang
Antah jo apo hati ka diubek
bujang kelana pai baparang
tudung kapalo jo rumbio
sadang takana se hati lah sanang
kunun pulo pulang basamo
—